تاثیر عوامل توپوگرافی و سن جاده بر سطوح فرسایش تحت تاثیر جاده های جنگلی (مطالعه موردی محدوده جنگل آموزشی-پژوهشی دانشگاه تربیت مدرس)

هرساله هزاران کیلومتر جاده جنگلی احداث می گردد که به وسیله آن میلیون ها هکتار پوشش گیاهی و درختی تخریب و میلیون ها متر مکعب خاک جابجا می گردد. تحقیق حاضر در جاده جنگلی، جنگل آموزشی-پژوهشی دانشگاه تربیت مدرس به منظور بررسی تاثیر برخی از عوامل توپوگرافی و سن جاده بر سطوح فرسایش حاشیه جاده تا فاصله 150 متری انجام گردید. ابتدا نقشه های شیب، جهت شیب و ارتفاع منطقه تهیه گردید. سپس عارضه های فرسایشی اطراف جاده در منطقه مطالعاتی با استفاده از gps مورد مساحی قرار گرفتند. نتایج حاصل از مساحی عارضه ها نشان داد که حداکثر تاثیر جاده بر عارضه های فرسایشی تا فاصله 48 متری از حاشیه جاده می باشد. همچنین نتایج آنالیز واریانس یک طرفه نشان می دهند که بین مساحت عارضه های فرسایشی با طبقات مختلف شیب، ارتفاع و سن جاده به ترتیب اختلاف معنی داری در سطح 5 درصد و با جهت شیب اختلاف معنی داری در سطح 1 درصد وجود دارد. به طوری که شیب های 15-30 درصد، جهت شمال غربی، ارتفاع 600-800 متر و طبقه سنی 3 سال دارای بیشترین مساحت فرسایشی می باشند. همچنین نتایج مدل رگرسیونی ارائه شده نشان داد که شیب منطقه مهمترین عامل موثر بر افزایش سطوح فرسایشی می باشد و بعد از شیب منطقه، سن جاده مهمترین عامل تاثیرگذار بر گستره تخریب حاصل جاده های جنگلی در منطقه مورد مطالعه می باشد.